W ciągu piętnastu lat istnienia (1959-1974) zesp贸ł Filipinki osiągnął zawrotny sukces. Dał około 4 tys. koncert贸w w Polsce, Szwecji, USA, Kanadzie, Anglii, NRD, Związku Radzieckim, Czechosłowacji i Bułgarii. Wydał kilkanaście płyt (m.in. w ZSRR i USA) - przy czym tylko pierwsze trzy sprzedały się nakładzie niemal miliona egzemplarzy, o czym na swoich łamach informował w 1974 r. amerykański tygodnik muzyczny "Billboard".
Zesp贸ł Filipinki był pierwszą polską grupą młodzieżową, kt贸ra zyskała popularność nie tylko wśr贸d swoich r贸wieśnik贸w, lecz także wśr贸d wszystkich pokoleń odbiorc贸w. Siedem skromnych, sympatycznych dziewcząt potrafiło śpiewać tak jak nikt wcześniej nie śpiewał - nowocześnie i prosto, bez jakiejkolwiek maniery. To spodobało się słuchaczom, ale pokochali Filipinki przede wszystkim za ich wdzięk, i za to, że śpiewanie traktowały jak wspaniałą przygodę, kt贸rą przeżywały z prawdziwą radością.
Dziś Filipinki znowu są pierwsze, bo jeszcze żaden polski zesp贸ł młodzieżowy z tamtych lat nie doczekał się tak bogato ilustrowanej i udokumentowanej monografii. Ale nic dziwnego - Marcin Szczygielski, kt贸ry zyskał uznanie jako autor powieści dla dorosłych i młodzieży (Berek, Poczet Kr贸lowych polskich, Czarny Młyn) - pisząc tę książkę miał dostęp do informacji z pierwszej ręki. Jest synem jednej z Filipinek - Iwony Racz.
